حق با مکس بود ، همانهایی که خواهان بازی روگانی بودند ، بلافاصله به صلیبش کشیدند + 2 نکته ی دیگر از بازی یوونتوس و اینتر
 |
یوونتوس چهارشنبه شب 3‐0 در چنگال اینتر گیر افتاد، اما نهایتا در پنالتی صعود کرد.
از ایتالین فوتبال دیلی
مربی ها معمولا به شاگردانشان می گویند که آنها می توانند از اشتباهاتشان بیاموزند و هیچ مثالی برای آن واضح تر از این بازی نبود. شکست قاطعانه شان برابر نراتزوری به آنها و ما چیزهایی در مورد قهرمان ایتالیا آموخت، بدون هیچ پرگویی، بگذارید نگاهی بیندازیم:
۱- باشد، بیایید مستقیم برویم سر اصل مطلب: یک شکست 3‐0 به دست نفرت انگیزترین رقیبتان هرگز خوشایند نیست. اما در مورد یوونتوس در این بازی، این شکست پایان دنیا نبود. با توجه به 3 گلی که در بازی رفت زدند، نتیجه ی 3‐0 در بازی برگشت به این معنا بود که آنها هنوز شانسی برای صعود داشتند و دقیقا هم همین کار را کردند، حالا که تمام شده این شکست می تواند به یوونتوس کمکی را بکند که پیروزی نمی توانست، اول اینکه این شکست به تیم شوک وارد می کند و برایشان تلنگر محسوب می شود. در ضمن این به آلگری نشان داد که سیستم 4‐4‐2 وافعا چینش کاربردی برای او نیست و به او ثابت کرد که کدام بازیکنان را نمی تواند در بازی های حیاتی به تیم دعوت کند و کدام بازیکن ها در سخت ترین لحظات هم همان همیشگی هستند!
۲- در ماه های اخیر، آلگری به خاطر روش استفاده از روگانی انتقادات زیادی را متحمل شده بود. در گذشته، مربی سابق میلان با سوالات مشابهی پیرامون کنترلش روی دیبالا هم مواجه بود، اما در نهایت مشخص شد که حق با او بوده است. عملکرد اخیر روگانی بار دیگر ثابت کرد، وقتی قضیه ی بازیکنان باشد، هیچ کس بهتر از آلگری از همه چیز مطلع نیست. در کنفرانس مطبوعاتی 2 هفته ی پیشش، این تاکتسین برجسته از خودش دفاع کرد و گفت که : "اولین کسانیکه خواهان بازی کردن روگانی هستند، دقیقا اولین کسانی خواهند بود که با ارتکاب اولین اشتباه او را به صلیب خواهند کشید."برابر اینتر، این بازیکن سابق امپولی در خط دفاع متزلزل بود و چند اشتباه هم مرتکب شد که مهم ترینشان پنالتی بود که باعث گل سوم نراتزوری گردید و همان طور که آلگری پیش بینی کرده بود، مردم چند دقیقه بعد از آن اشتباه روگانی را دشنام باران کردند. در نتیجه، تصمیم آلگری برای حفاظت از روگانی تا وقتی که کاملا آماده شده باشد، منطقی به نظر می رسد.
۳- در حالیکه اکثر بازیکنان یوونتوس وظایفشان را انجام ندادند، سیمونه زازا یکی از بازیکنانی بود که در کل بازی با احساس و تمایل و جنگندگی بالا بازی می کرد. این بازیکن سابق ساسولو جز معدود نقاط روشن بازی بود و تقریبا گل نجات بخش یوونتوس را زد، اما توپش به تیرک برخورد کرد. با حضور ماریو مانژوکیچ ، پائولو دیبالا و تا حدودی آلوارو موراتا جلوتر از خودش ، نمایش هایی نظیر این می تواند زمینه سار متقاعد کردن آلگری برای دادن زمان بیشتر برای بازی کردن به او باشد. به علاوه انرژی این مهاجم به کمک هم تیمی های فرسوده اش آمد و این نکته در دقایق پایانی حتی بیشتر هم نمود پیدا کرد. شما از یک مهاجم چهارم دیگر چه توقعی دارید؟ بیشتر از این؟
البته نباید فراموش کنیم که قهرمان ایتالیا مطمئنا از حذف رقیب دیرینه و منفورش از یک جام می تواند خوشنود باشد.
